Είναι προνόμιο να μιλάς Ελληνικά:
Τα Ελληνικά είναι «νοηματική» γλώσσα. Δηλαδή το σημαίνον (λέξη) και το σημαινόμενο (έννοια) έχουν προωτογενή σχέση. Ο φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε
παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο». Και επειδή “ Ἀρχή σοφίας ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις”, όπως έλεγε ο Αντισθένης, ας δούμε κάποια παραδείγματα. ἄρχων < ἄρα(:γη) + ἔχων => ἀρχοντας (αφού η κατοχή γης ήταν προϋπόθεση εξουσίας)
βοηθός <(βοή (φωνή) + θέω (:τρέχω)=> αυτός που τρέχει στο κάλεσμα
ἀστήρ < ἀ στερητικό + θέμα -στη του ἵστημι (:στέκομαι) => αυτός που δεν στέκεται, που κινείται ( οι αρχαίοι είχαν μελετήσει τις κινήσεις των άστρων)
φθόνος < φθίνω (:μειώνω) => αυτός που που μειώνει, καταστρέφει
ἄφθονος < ἀ στερητικό + φθίνω => κάτι που δεν φθίνει, δεν τελειώνει
ὡραῖος < ὥρα => αυτό που είναι στην (καλύτερη) ώρα του.
ἐλευθερία< ἐλεύθω (:πηγαίνω) +ἐρῶ (:αγαπώ) => το να πηγαίνεις όπου αγαπάς
ἄγαλμα < ἀγάλλομαι (:ευχαριστιέμαι) => αυτό που ευχαριστεί ( θεούς ή θνητούς)
ἀγαλλίασις < ἀγάλλομαι + ἴαση(:γιατρειά) => η ευχαρίστηση που γιατρεύει
πειρούνι< πείρω (:τρυπώ)
οἰσοφάγος < οἴσω (μέλλοντας του φέρω) + ἔφαγον => το όργανο που μεταφέρει την τροφή.
Από τα παραπάνω προκύπτει ακόμη ένα συμπέρασμα: η ορθογραφία των λέξεων – το ότι υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι ) – δεν αποτελεί παράγοντα δυσκολίας , αντιθέτως η ορθογραφία υπηρετεί το να γίνεται κατανοητή η ετυμολογία της λέξης και μέσω αυτής η σημασία της. Για παράδειγμα η λέξη κρυμμένος (αυτός που έχει κρυφθεί) φυσικά δεν θα μπορούσε να γραφεί «κριμένος» (αυτός που έχει κριθεί). Όποιος καταλάβει τη λογική της ορθογραφίας των ελληνικών λέξεων δεν δυσκολεύεται να γράφει σωστά!
Είναι προνόμιο να μιλάς Ελληνικά:
Η Ελληνική γλώσσα δεν έκρυβε μόνο σοφία είχε και μουσικότητα. Στην αρχαιότητα η γλώσσα ονομαζόταν «αὐδή» από το ρήμα «ἄδω» =τραγουδώ.
Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
http://justiceforgreece.wordpress.com/