ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΝΤΑΡΛΑΓΙΑΝΝΗ
Δικηγόρου, υποψήφιας Δημοτικής Συμβούλου του συνδυασμού «Άλλος Δρόμος» για το Δήμο Κατερίνης με υποψήφιο Δήμαρχο τον Χρήστο Γιαννούλη
----------------------------
Ανακοινώνοντας δημοσία προ ημερών την υποψηφιότητά μου, κατέθεσα την άποψη ότι«οι πολίτες πρέπει, επιτέλους, να παράγουμε οι ίδιοι πολιτική, να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας και να μην συνεχίσουμε να τις αφήνουμε στα χέρια δήθεν “ειδικών”, που ούτε ειδικοί είναι, ούτε παρήγαγαν ποτέ πολιτική, επειδή έπαψαν να είναι πολίτες και έγιναν “πολιτικοί”». Ότι«το είδος αυτό των “ειδικών” ευδοκιμεί και στη μικροκλίμακα του Δήμου μας». Ότι«το είδος αυτό των “ειδικών” αδιαφορεί για τον άνθρωπο, για τον δημότη, για τις ανάγκες του και για τις αγωνίες του. Αδιαφορεί για τα βασικά αγαθά, που πολλοί δεν διαθέτουν (φαγητό, ηλεκτρισμό, νερό). Αδιαφορεί για τον άνεργο και για τον απολυμένο. Θεωρεί ενασχόληση κάποιων γραφικών τις δράσεις αλληλεγγύης. Ελάχιστα ενδιαφέρεται για το περιβάλλον και τον πολιτισμό. Ότι«το είδος αυτό των “ειδικών” δεν είναι συμβατό με τις αναγκαίες διεκδικήσεις μας για να αλλάξει η ζωή μας».
Στις 11 Φεβρουαρίου 1917 (97 χρόνια πριν, δηλαδή) οΙταλός φιλόσοφος, συγγραφέας, πολιτικός και πολιτικός επιστήμονας Αντόνιο Γκράμσι (1891 - 1937) έγραψε:
«Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία ….. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα. Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της …… Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, φαίνεται σαν η ιστορία να μην είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη ηφαιστείου, ένας σεισμός όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που τον θέλησαν κι αυτοί που δεν τον θέλησαν, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν. Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη; Μισώ τους αδιάφορους και γι'αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων ….. Είμαι ενταγμένος, ζω, νιώθω ότι στις συνειδήσεις του χώρου μου ήδη πάλλεται η δραστηριότητα της μελλοντικής πόλης, που ο χώρος μου χτίζει. Και μέσα σ'αυτήν την πόλη η κοινωνική αλυσίδα δεν βαραίνει τους λίγους, μέσα σ'αυτήν κάθε συμβάν δεν οφείλεται στην τύχη, στη μοίρα, μα είναι ευφυές έργο των πολιτών ….. Ζω, είμαι ενταγμένος. Γι'αυτό μισώ αυτούς που δεν συμμετέχουν, μισώ τους αδιάφορους».
«Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία ….. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα. Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της …… Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, φαίνεται σαν η ιστορία να μην είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη ηφαιστείου, ένας σεισμός όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που τον θέλησαν κι αυτοί που δεν τον θέλησαν, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν. Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη; Μισώ τους αδιάφορους και γι'αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων ….. Είμαι ενταγμένος, ζω, νιώθω ότι στις συνειδήσεις του χώρου μου ήδη πάλλεται η δραστηριότητα της μελλοντικής πόλης, που ο χώρος μου χτίζει. Και μέσα σ'αυτήν την πόλη η κοινωνική αλυσίδα δεν βαραίνει τους λίγους, μέσα σ'αυτήν κάθε συμβάν δεν οφείλεται στην τύχη, στη μοίρα, μα είναι ευφυές έργο των πολιτών ….. Ζω, είμαι ενταγμένος. Γι'αυτό μισώ αυτούς που δεν συμμετέχουν, μισώ τους αδιάφορους».
Το είδος των “ειδικών” που περιγράφω ως αδιάφορο για τον άνθρωπο, για τον δημότη, για τις ανάγκες του και για τις αγωνίες του στηρίζεται στο είδος των αδιάφορων για τα κοινά πολιτών, που με απελπισία περιγράφει ο Γκράμσι. Χωρίς αδιάφορους πολίτες δεν θα ευδοκιμούσε το είδος των αδιάφορων «πολιτικών». Χωρίς α-πολιτικούς («άχρηστους» κατά τον Θουκυδίδη), παθητικούς δέκτες, αδρανείς, δειλούς, ανεύθυνους και ευθυνόφοβους πολίτες το είδος των αδιάφορων «πολιτικών» δεν θα υπήρχε, δεν θα εύρισκε χώρο για να δράσει.
Οι καιροί ου μενετοί ! Να καταπολεμήσουμε την αδιαφορία μας, την ηττοπάθειά μας, την παθητική στάση μας, την παραίτησή μας, την αλλοτρίωσή μας, τον «ωχαδερφισμό» μας ! Να διεκδικήσουμε την «αυτοκατεύθυνση», να πάψουμε να «ετεροκαθοριζόμαστε» και να «ετεροκατευθυνόμαστε» !
Πρώτο βήμαη συμμετοχή στις εκλογές ! ΟΧΙ ΑΠΟΧΗ ! Η αποχή «βολεύει» μόνον όσους μας θέλουν «ετεροκατευθυνόμενους». Μέσα στο παραβάν και μπροστά στις κάλπες, αφού αναλογισθούμε όσα συμβαίνουν γύρω μας, ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε: Να απαξιώσουμε όσους προκάλεσαν τα δεινά μας και όσους τους στήριξαν !
Οι καιροί ου μενετοί ! Να καταπολεμήσουμε την αδιαφορία μας, την ηττοπάθειά μας, την παθητική στάση μας, την παραίτησή μας, την αλλοτρίωσή μας, τον «ωχαδερφισμό» μας ! Να διεκδικήσουμε την «αυτοκατεύθυνση», να πάψουμε να «ετεροκαθοριζόμαστε» και να «ετεροκατευθυνόμαστε» !
Πρώτο βήμαη συμμετοχή στις εκλογές ! ΟΧΙ ΑΠΟΧΗ ! Η αποχή «βολεύει» μόνον όσους μας θέλουν «ετεροκατευθυνόμενους». Μέσα στο παραβάν και μπροστά στις κάλπες, αφού αναλογισθούμε όσα συμβαίνουν γύρω μας, ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε: Να απαξιώσουμε όσους προκάλεσαν τα δεινά μας και όσους τους στήριξαν !