Την Υπέρβαση, εύκολα την επαγγελλόμαστε, δύσκολα την επιχειρούμε και
σπάνια την πετυχαίνουμε
Καλήν Ανάσταση θα λεν τα χείλη,
σαν μια σύμβαση συνήθειας αιώνων.
Τετριμμένα πράγματα της συνήθειας οι απόρροιες, μα ζωντανή νοστιμιά στο εδώ και τώρα, το ξεφλουδισμένο κόκκινο αυγό. Το άχραντο μυστικό, η αρχή της ζωής και η μετεξέλιξή της, στον βωμό της μυστικής θυσίας του αίματος, που μοσχοβολάει την Ανάσταση.
Χριστός Ανέστη. Αληθώς. Θα λεν τα χείλη,
σαν μια σύμβαση συνήθειας αιώνων. Τετριμμένα πράγματα της συνήθειας οι απόρροιες, μα στην υπέρβαση κι απ'της θανατερής της βόλεψης το ματωμένο ξύπνημα, η φωτεινή μετεξέλιξη της ζωής.
Όσο καρτερούν Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες, καθυστερεί το ταξίδι στην Ιθάκη, με της αρχέγονης Πλατωνικής σπηλιάς το ολέθριο βόλεμα.
Όταν ξυπνήσει απ'του λωτού τον λήθαργο ο συνετός πολεμιστής, με τις χαρμόσυνες ελπιδοφόρες αναστάσιμες καμπάνες της ζωής, σιμώνουν οι Κύκλωπες και οι Λαιστρυγόνες.
Και έρχεται η κρίση με το δίλημμα. Είτε επιστροφή
στου θανάτου την ασφάλεια είτε η έξοδος στη ζωή και η αιματηρή μάχη με τα τέρατα. Στην ατέρμονα σύγκρουση, που αλωνίζονται τα όνειρα, με το καλό και το κακό. Εκεί που στην αντάρα, αχνοφαίνεται η ατραπός.
Κάνοντας την υπέρβαση, μπορεί ίσως ο καθένας Οδυσσέας να γενεί.
Κάνοντας την υπέρβαση, μπορεί ίσως το ταξίδι στην Ιθάκη να κινήσει.
Όταν ξεθαρρέψει κι επιλέξει να ματώσει και να πεθάνει σταυρικά ο άνθρωπος, τότε μπορεί ίσως το αναστάσιμο φως να οδηγήσει στην ανάσταση, στην πραγματική ζωή και στη Ιθάκη τον κάθε επίδοξο Οδυσσέα.
Ω άνθρωπε συμπλεγματικέ, με την θεϊκή συνείδηση και τις τομαριστικές ανασφάλειες και τις κακίες.
Πέθανε σκοτώνοντας λυτρωτικά το εγωιστικό τομάρι και αναστήσου ζώντας στο εγώ κι εσύ, στο αλληλέγγυο εμείς, στην αληθινή ζωή, μέσα στον παγκόσμιο νόμο της αγάπης.
