Του Δημήτρη Τσιμούρα
Είναι μια ερώτηση που τίθεται κατά κόρον ως απάντηση σε κάθε κριτική των κυβερνητικών επιλογών! Μέσα από τη συγκεκριμένη ερώτηση προκύπτει εμμέσως πλην σαφώς και
η βασική κυβερνητική «επιχειρηματολογία» ότι… δεν υπάρχει άλλος δρόμος προς τη «σωτηρία»! Ερώτηση που βέβαια στηρίζει τις κυβερνητικές επιλογές, έστω και σαν αναγκαίο κακό.Ας κάνουμε όμως μερικές ακόμη διαπιστώσεις.
Είναι γεγονός ότι ο πλούτος και το χρήμα είναι υπαρκτά μεγέθη και δεν εξαφανίζονται με μαγικά. Μπορεί όμως να αλλάξει χέρια ανάλογα με το ποιους ευνοούν οι εκάστοτε κυβερνητικές πολιτικές. Αυτό δηλαδή που γίνεται σήμερα και στην πατρίδα μας.
Η ήδη υπάρχουσα ανισότητα της κατανομής του πλούτου συνεχίζει να διευρύνεται, με αποτέλεσμα να βαίνει προς την εξαθλίωση η συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Ταυτόχρονα οι υποδομές της χώρας μας εκποιούνται και οι επιτήδειοι θησαυρίζουν. Ανάμεσα σ’ αυτούς οι τραπεζίτες, οι μεγαλοεργολάβοι, οι ενεχυροδανειστές, οι μαυραγορίτες, οι αεριτζήδες, οι επιτήδειοι! Πραγματικότητα που σήμερα κανείς δεν αμφισβητεί!
Αν ξεφεύγαμε τώρα για λίγο από το επίπεδο της πολιτικής και μιλούσαμε με όρους ανθρωπιάς, μπορούμε όλοι να διαπιστώσουμε και να συμφωνήσουμε -ή μήπως όχι;- ότι, ενώ σήμερα ένας στους τρεις Έλληνες πέρασε ακόμη έναν χειμώνα στο κρύο, ενώ ένας στους τρεις δεν έχει δουλειά, ενώ η πλειοψηφία των ελλήνων δεν έχει πρόσβαση ούτε σε στοιχειώδεις κοινωνικές παροχές, ενώ οι μικροπεριουσίες μπήκαν ήδη στο στόχαστρο των κατασχέσεων, ενώ οι νέοι που έχουν σπουδάσει στέλνονται πεσκέσι στο εξωτερικό, ενώ, ενώ…, κανένας από αυτούς που σήμερα αυγαταίνουν τα κέρδη τους, κανένας τους όχι μόνο δεν συγκινείται, αλλά βάζει πλάτες, για να τα πολλαπλασιάσει ασύστολα.
Όλοι αυτοί θέλουν να μας πουν ότι η εξαθλίωση για τη συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων είναι νομοτέλεια και συνεπώς έχουν λόγο να βοηθήσουν με κάθε μέσο και τρόπο προς αυτή την κατεύθυνση. Βοηθούν όχι μόνο για την ολοκλήρωση της εξαθλίωσης αλλά και της δημιουργίας συνθηκών για την εσαεί διατήρησή της.
Η απανθρωπιά όλων αυτών, που σήμερα εκμεταλλεύονται αριστοτεχνικά τη λεγόμενη κρίση και αυγαταίνουν τα κέρδη τους, είναι ένα από τα κυρίαρχα γνωρίσματα αυτών των… «ανθρώπων»! Οι οποίοι μάλιστα δεν χάνουν ευκαιρία να εμφανίζονται και ως… «φιλάνθρωποι»!
Άρα, αυτοί που έχουν συμφέρον σήμερα από τη διατήρηση και διεύρυνση αυτής της κατάστασης, αυτοί που απομυζούν σήμερα τον πλούτο που παράγουν όσοι δουλεύουν, οι «απάνθρωποι», είναι λογικό να βλέπουν σαν τη μοναδική λύση το γολγοθά που ανεβαίνει ο ελληνικός λαός στην πορεία προς τη σταύρωσή του.
Όσο γι αυτούς που σήμερα βαδίζουν προς το γολγοθά το μόνο που ζητούν είναι το δίκιο τους. Να πάρουν ό,τι τους ανήκει. Να πάρουν αυτά που οι ίδιοι παράγουν. Να αλλάξει δηλαδή η φορά της ροής στη μετάγγιση του πλούτου. Γιατί υπάρχει εκ μέρους τους η πίστη ότι δεν γεννιούνται δυο κατηγορίες ανθρώπων.
Αυτή είναι η πρόταση.
Αυτή είναι η πρόταση.
Και φυσικά δεν υπάρχει εκ μέρους των καταπιεζόμενων η αφέλεια ότι πρόκειται να πείσουν για το δίκιο τους όλους αυτούς. Το δίκιο τους θα το διεκδικήσουν και θα το πάρουν.
Γι αυτό ας είναι σίγουροι αυτοί που σήμερα… «αφελώς» ζητούν προτάσεις!
Γι αυτό ας είναι σίγουροι αυτοί που σήμερα… «αφελώς» ζητούν προτάσεις!
Τρίτη 8/4/14