Τα ελάχιστα του καλοκαιριού...

Λιτό και απέριττο το καλοκαίρι . Ακαταμάχητο . Κι όλα μας τα υπάρχοντα ... δύο μπλούζες , ένα κοντό παντελονάκι , ένα ζευγάρι σανδάλια . Ένας πεύκος πλάι στη θάλασσα , ένα μοναχικόσύννεφο να ξηλώνει τον ουρανό ,γέρος βαρκάρης να το ακολουθεί από κάτω , γυμνά τρίχρονα γυρεύοντας κοχύλια ,  δροσιά σεντονιού το καταμεσήμερο . Κατηφορικά δρομάκια σ έρημες αμμουδιές , μια ακίδα στο πόδι κ έπειτα μακροβούτια πίσω στην παιδική μας ηλικία , ξάπλα στον ήλιο , δεκάλεπτος ύπνος κ ένα τζιτζίκι ... ακούραστος βιολιστής.Λίγες κουβέντες , μια μπουκιά φαϊ , δυο τρεις φίλοι , κάτι τουρίστες με την μονιμότητα της απορίας ,της χαζομάρας  και της ευγένειας στο βλέμμα τους.

Το βράδυ βόλτα στα υπαίθρια  τρυφερά πανηγύρια , εδώ κ εκεί μικροπωλητές ,κρεμασμένα πολύχρωμα κοσμήματα , ξύλινα σκαλιστά από την Αφρική , καλαμπόκι ,  χωνάκι παγωτό -ωχ λερώθηκα-  μετά  ξενύχτι . 

Κ ένα ηλιοβασίλεμα σαν ξεφλουδισμένο σώμα ... λίγο πιο εκεί ... μια παραλία , δυο πρόσωπα , ένα πάθος. .Γεννηθήκαμε για να χουμε τόσα και να τα φωτίζουμε δίνοντάς τους νόημα. Γιατί είναι όλα  πάντα εδώ μπροστά στα μάτια μας ,  στα χέρια μας  ,στην αγκαλιά μας .Αυτά τα λίγα ,τα ελάχιστα ...

Από τα ελάχιστα φτάνεις πιο σύντομα οπουδήποτε ..κι ας είναι πιο δύσκολο.