«Ξεπούλημα», «Πλουτοκρατία», «Κατοχή» - Τι κακόηχες λέξεις

Μιλούν για «ανάπτυξη», για «πλεονάσματα», για «success story». Και τι κάνουν; Ξεπουλάνε τα πάντα!

   Ξεπουλάνε μέχρι και τα Προσφυγικά! Που «…αποτελούν κτίρια με ιδιαίτερη κοινωνική και ιστορική σημασία, άρρηκτα συνδεμένα με την αποκατάσταση και ένταξη των Μικρασιατών προσφύγων στον παραγωγικό και κοινωνικό ιστό της χώρας». 

   Όποιος ρίξει μια ματιά στον κατάλογο εκποίησης που έχει συντάξει το περιβόητο ΤΑΙΠΕΔ (σσ: πρόκειται για το «ευγενές» Ταμείο που προσπάθησε να βγάλει στο σφυρί ακόμα και τον τοίχο της Καισαριανής!), θα φρίξει!

    Τις τράπεζες. Τα αεροδρόμια. Τα λιμάνια. Τους σιδηροδρόμους. Το νερό σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Τη ΔΕΗ. Το φυσικό αέριο. Τους αυτοκινητόδρομους. Τα ταχυδρομεία. Τα Ολυμπιακά ακίνητα. Τα ακίνητα του δημοσίου. Το Τατόι. Τα «Ξενία». Τα τουριστικά ακίνητα. Ξεπουλάνε από μουσεία μέχρι αρχαιολογικούς χώρους, τα βουνά, τις παραλίες, τις λίμνες, τη Γη, τον Ήλιο και τη θάλασσα, τα πάντα!

   Λένε ότι «δεν υπάρχει άλλη λύση». Λένε ότι έτσι θα έρθει η «ανάπτυξη». Ρωτάμε:

   α) Με το δήθεν «φάρμακο» των ιδιωτικοποιήσεων και του ξεπουλήματος δεν είναι που «γιατρεύεται» η Ελλάδα εδώ και 30 χρόνια; Το «φάρμακό τους», όμως,  σε τι εμπόδισε την χρεοκοπία, την πτώχευση, την καταστροφή; 

   β) Η εκποίηση του ΟΤΕ, του ΟΠΑΠ, της ΑΓΕΤ, των μεταλλείων, της ΙΟΝΙΚΗΣ, ακόμα και της διώρυγας της Κορίνθου (!), πανηγυρίστηκαν τις περασμένες δεκαετίες ως «ανάπτυξη». Αλλά μήπως στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής δεν είναι που η Ελλάδα κατρακύλησε στο καθεστώς των κρατικών χρεών, των δημόσιων ελλειμμάτων, της  παραγωγικής αποσάθρωσης;

   γ) Ένιοι εκ των σύγχρονων ξεπουληματιών, όταν έπαιζαν παλιότερους ρόλους, έλεγαν ότι αυτή η πολιτική συνιστά πολιτική «εκποίησης των ασημικών». Ποιος δεν βλέπει ότι είναι οι ίδιοι που μετεξελίχτηκαν σε εκποιητές ακόμα και των Καρυάτιδων!

   Αν όλο αυτό το ξεπούλημα δεν εμποδιστεί και δεν ακυρωθεί από τον μόνο που μπορεί να το σταματήσει και να το αποτρέψει - το λαό, αν όλη αυτή η λεηλασία συντελεστεί, ρωτάμε: Χρειάζεται να συντελεστεί με λαδώματα και με «μαύρα» για να καταγραφεί στην ιστορία της Ελλάδας ως το μεγαλύτερο ΣΚΑΝΔΑΛΟ που γνώρισε ποτέ ο τόπος;

   Αυτό το εξελισσόμενο ΣΚΑΝΔΑΛΟ των ΣΚΑΝΔΑΛΩΝ, το ξεπούλημα του τόπου, ακόμα κι αν διεκπεραιωθεί χωρίς μίζες, ακόμα κι αν συντελεστεί «νόμιμα», «ηθικά» και καπιταλιστικά, ρωτάμε: Πού αλλού θα έχει διαπραχθεί τέτοιο έγκλημα παρά μόνο σε «μπανανίες» ή σε χώρες που τελούν υπό κατοχή, όπως, για παράδειγμα, συνέβη με τη διαρπαγή του δημόσιου πλούτου του Ιράκ από τους Αμερικανούς;

*

     Σημείωση 1^η : Ξέρουμε ότι ορισμένοι θα πιαστούν από την τελευταία μας φράση και θα σπεύσουν να μας βάλλουν στη θέση μας. Τους ακούμε να καταγγέλλουν τις «υπερβολές», τον «λαϊκισμό» και τις «ανίερες συγκρίσεις» μας. Να μας επαναφέρουν στην τάξη καθότι η Ελλάδα δεν είναι Ιράκ και δεν τελεί, φυσικά, υπό κατοχή. Συμφωνούμε μαζί τους. Όντως η Ελλάδα δεν είναι υπό κατοχή. Για την ακρίβεια, αυτό που λέμε (ας το ακούσουν κι εκείνοι που κάνουν ότι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν παρά μόνο το μιλιταριστικό πρόσωπο της κατοχής) είναι τούτο: Αυτοί που μας κυβερνούν εξελίσσονται σε μια άνευ προηγουμένου δύναμη «εσωτερικού ζυγού»! Με την εξής – αυταπόδεικτη - έννοια: Ενεργούν ως δύναμη κρούσης που κόβει την Ελλάδα σε φέτες και τη μοιράζει για να την νέμεται και για να την κατέχει όχι ο λαός της, ο οποίος αποστερείται τον πλούτο του τόπου του, αλλά για να την νέμεται και να την κατέχει η εγχώρια και η διεθνής πλουτοκρατία. Δρουν, δηλαδή, ως δύναμη που θέλει την Ελλάδα να τελεί αέναα υπό το «ζυγό» της «σάρας», της «μάρας» και της «φάρας» εκείνων των «κορακιών» που τους έχουμε γνωρίσει άλλοτε σαν «εθνικούς ευεργέτες» κι άλλοτε σαν «φιλέλληλες επενδυτές» από την εποχή της «Ούλεν» και της «Πάουερ»!

   Σημείωση 2^η :  «Η πλουτοκρατία ήτο, είναι και θα είναι ο μόνιμος άρχων του κόσμου, ο διαρκής Αντίχριστος. Αυτή γεννά την αδικίαν, αυτή τρέφει την κακουργίαν, αυτή φθείρει σώματα και ψυχάς. Αυτή παράγει την κοινωνικήν σηπεδόνα» (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, «Οι Χαλασοχώρηδες»). Το αφιερώνουμε - εξαιρετικά - σε όλους εκείνους τους «προχωρημένους» της σκέψης και της αισθητικής, που, όταν ακούνε τον όρο «πλουτοκρατία», σουφρώνουν τη μυτίτσα τους με υπεροψία και με έκδηλη απαρέσκεια για τα «μαρξιστικά στερεότυπα», για τον «ξύλινο», τον «δογματικό», τον «καθυστερημένο» λόγο των αριστερών και ιδίως των κομμουνιστών. Ίσως, μάλιστα, ως φελλοί που απλώς επιπλέουν, ανίκανοι να αντιληφθούν το ιστορικό βάθος των εννοιών, να τους ανακούφιζε κιόλας - αν ποτέ το μάθαιναν - ότι ακόμα πιο «ξύλινος» ακόμα πιο «καθυστερημένος» και ακόμα πιο «απαρχαιωμένος» (αυτό είναι το μόνο σίγουρο) από το λόγο του Μαρξ, αλλά και του Παπαδιαμάντη, είναι ο λόγος του Πλάτωνα. Προς ενημέρωση (των φελλών), ο Πλάτωνας δεν είναι κάποιος «κρυφοκομμουνιστής». Είναι ο αρχαίος ημών πρόγονος, ο οποίος, με τον πλέον υποτιμητικό τρόπο, χρησιμοποιούσε τον όρο «ολιγαρχία/πλουτοκρατία» από το 4ο π.Χ. αιώνα...

   Σημείωση 3^η : Ξανάρχισαν πάλι από τους κυβερνώντες τα γνωστά: «Το κράτος– λένε – δεν έχει λεφτά, πώς να αξιοποιήσει το Ελληνικό, το Ελληνικό πρέπει να πουληθεί για να αξιοποιηθεί»…  Μάλιστα. Προσέξτε: Η «επένδυση» που λέει ότι θα κάνει αυτός στον οποίο πάνε να παραχωρήσουν το Ελληνικό είναι το 1/40 (!)  των χρημάτων που το κράτος (που… δεν έχει λεφτά) έχει χαρίσει στις τράπεζες την τελευταία 5ετία! Ας κρατήσουν, λοιπόν, τα 39/40 αυτού του πακτωλού για την χούφτα των τραπεζιτών. Κι ας δώσουν έστω το 1/40 από αυτά στο Ελληνικό. Για να γίνει το Ελληνικό πνεύμονας ανάσας και ζωής για τις 5 εκατομμύρια ψυχές του Λεκανοπεδίου. Και να μη γίνει «φιλέτο» που θα παραχωρηθεί για να κάνει «μπίσνες» ο ένας (!) μειοδότης. Καλό «ντίλ» δεν είναι;…