Ευχαριστούμε πάρα πολύ τον αποστολέα του μηνύματος.... ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ
![]( "Ο Μπόνο και οι «Δουβλινέζοι» του κ. Τσίπρα")
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Είναι ο διάσημος τραγουδιστής Μπόνο ένας συμβιβασμένος, ένας υπηρέτης της τρόικας, ένας «μερκελιστής»;
Ή είναι ένας ρεαλιστής που τα λέει μεν έξω απ’ τα δόντια, αλλά έχει συναίσθηση της πραγματικότητας;
Κρίνοντας από όσα αθυρόστομα είπε παρεμβαίνοντας – είναι στενός φίλος του Ιρλανδού πρωθυπουργού Έντα Κένι – στο Συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, στο Δουβλίνο, στις 7 Μαρτίου, συμβαίνει το δεύτερο.
Μπροστά σε μια αμήχανα έκπληκτη Μέρκελ, είπε το περίφημο:
«Ο ιρλανδικός λαός ξελάσπωσε τον ιρλανδικό λαό. Μας πήδ...ξαν, αλλά τα καταφέραμε. Η Ευρώπη είναι ιδέα αλλά πρέπει να γίνει συναίσθημα».
Ναι, αλλά ο Μπόνο είπε ότι υπήρξε «ξελάσπωμα».
Άρα, κάποιου είδους «ξελάσπωμα» χρειαζόταν.
Ωστόσο, ο κ. Τσίπρας, κατά την δική του εμφάνιση στο Δουβλίνο ενώπιον ευρωσκεπτικιστικού ακροατηρίου, διαφώνησε μαζί του.
Τον κατηγόρησε μάλιστα ότι είπε την μισή αλήθεια, υποστηρίζοντας πως η άλλη μισή είναι ότι σώθηκαν οι ευρωπαϊκές τράπεζες – με τη διαφορά ότι αυτό το
γνωρίζουν στην Ιρλανδία (άρα και ο Μπόνο) αφού το πρόβλημα εκεί ήταν τραπεζικό.«Ποιοί είναι, λοιπόν, αυτοί που τα καταφέρανε και τι ακριβώς καταφέρανε, κύριε Μπόνο;», υπέβαλε ο κ. Τσίπρας το ρητορικό ερώτημα, σε μια προσπάθεια να μειώσει τη στάση του επικεφαλής των U2 μπροστά στην κ. Μέρκελ, την ώρα που ο ίδιος (ο κ. Τσίπρας), όταν δίνει συνεντεύξεις στον γερμανικό Τύπο, αποφεύγει να καταγγείλει την κ. Μέρκελ, αποκαλώντας την απλώς «πραγματίστρια».
Και βέβαια, ο κ. Τσίπρας αμφισβήτησε το γεγονός ότι η Ιρλανδία τα κατάφερε, υποστηρίζοντας πως δεν υπήρξε ούτε γι’ αυτήν «success story», αλλά η πραγματικότητα τον διαψεύδει.
Στις 13 Δεκεμβρίου του 2013, το ΔΝΤ αποδέσμευσε την τελευταία δόση του δανείου για την Ιρλανδία, αφού η χώρα παρέμεινε σε πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής επί τρία χρόνια (έναντι ενός δανείου 85 δις ευρώ), τήρησε τους όρους της συμφωνίας και μείωσε το δημοσιονομικό της έλλειμμα.
Ο πρωθυπουργός της χώρας, Έντα Κένι (τον οποίο ο κ. Τσίπρας έβαλε στο ίδιο τσουβάλι με την κ. Μέρκελ και τον κ. Σαμαρά), αρχηγός του κεντροδεξιού κόμματος Φάιν Γκέιλ από το 2002, κέρδισε τις εκλογές του 2011 και συνεργάστηκε με το Εργατικό Κόμμα για τον σχηματισμό κυβέρνησης, έχοντας κληρονομήσει το μνημόνιο από την προηγούμενη κυβέρνηση του επίσης κεντροδεξιού Φιάνα Φέιλ.
Η οδός της λιτότητας συνεχίστηκε και, όπως ανακοινώθηκε σχεδόν μαζί με την έξοδο της χώρας από το μνημόνιο, θα συνεχιστεί και στη μεταμνημονιακή εποχή, αν και η ιρλανδική κυβέρνηση σκοπεύει τώρα που η χώρα έχει απαλλαγεί από την τρόικα να χρησιμοποιήσει ποσά που εξοικονομήθηκαν από μια συμφωνία για την ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών ώστε να μειωθεί το εύρος των περικοπών – παρά το γεγονός ότι η τρόικα και εκεί είχε διαφωνήσει.
Μάλιστα, η έξοδος της Ιρλανδίας από το μνημόνιο και η επιστροφή της στην ευρωζώνη ως «κανονικό μέλος» θα ωφελήσει την Ελλάδα, καθώς η Ιρλανδία θα καταβάλει μέσα στα επόμενα χρόνια το ποσό των 126 εκ. ευρώ, ως μέρος παλαιότερης συμφωνίας, με στόχο τη μείωση του ελληνικού χρέους.
Αμέσως μετά την έξοδό της από το Μνημόνιο, η ιρλανδική κυβέρνηση παρουσίασε πρόγραμμα ανάπτυξης της οικονομίας και δημιουργίας θέσεων εργασίας ως το τέλος της δεκαετίας.
Η δε έξοδος από το μνημόνιο έγινε χωρίς μεγάλους πανηγυρισμούς, καθώς ο Κένι έσπευσε να δηλώσει πως «η ζωή μας δεν θα αλλάξει εν μια νυκτί», ωστόσο η έξοδος από το μνημόνιο «στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα διεθνώς, ότι η Ιρλανδία επανακάμπτει. Η υπομονή και η προσαρμοστικότητά σας αποκατέστησαν την εθνική μας υπερηφάνεια».
Με λίγα λόγια, η Ιρλανδία βγήκε από το μνημόνιο με μια κυβέρνηση συνεργασίας που προσπαθεί τώρα να εξισορροπήσει τα πράγματα χωρίς να επιτρέψει νέο «ξεσάλωμα», ούτε νέα κερδοσκοπικά παιχνίδια από τις τράπεζές της.
Προφανώς με όλα αυτά δεν συμφωνεί ο κ. Τσίπρας και το κατέστησε σαφές κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Δουβλίνο, στο πλαίσιο της εκστρατείας του για την προώθηση της ευρωπαϊκής υποψηφιότητάς του.
Το ζήτημα, όμως, είναι πως οι Ιρλανδοί τα κατάφεραν, έστω και αν «π…αν», σύμφωνα με τον Μπόνο.
Διότι υπάρχει και χειρότερο: Και να «π…χτείς» και να μην τα καταφέρεις…
Υ.Γ. Αυτό που δεν διευκρινίστηκε, ήταν το ακροατήριο του κ. Τσίπρα στην Ιρλανδία. Διότι η εκδήλωση δεν διοργανώθηκε ούτε από το Σιν Φέιν, το αριστερό κόμμα που λόγω μνημονίου είδε τη δύναμή του να αυξάνει κατά 10 μονάδες, ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά, γνωστό για τους παραδοσιακούς δεσμούς του με τον Ιρλανδικό Δημοκρατικό Στρατό ως πολιτική του πτέρυγα, ούτε από το Σοσιαλιστικό Κόμμα που επίσης ανήκει στην ίδια ευρωομάδα και του οποίου έναν ευρωβουλευτή συνάντησε ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η ομιλία του έγινε στο πλαίσιο συνεδρίου που συνδιοργάνωσαν το πανεπιστήμιο του Δουβλίνου και το ευρωπαϊκό δίκτυο Transform Europe, ενώ είχε και μια συνάντηση με το left forum και με τον αρχηγό του Σιν Φέιν, Τζέρι Άνταμς, συναντήθηκε κατ’ ιδίαν δυο μέρες μετά.
Εξ όσων έγινε γνωστό, ο Άνταμς επίσης διαφωνεί με την λιτότητα, αλλά τρόπους για να βρεθούν λεφτά δεν είχε.
Οπότε καλό είναι να μάθουμε ποιοι είναι οι «Δουβλινέζοι» του κ. Τσίπρα…