αρχαίο φέρετρο, από ατόφιο ξύλο σε άριστη κατάσταση. Αυτό είναι εξαιρετικά σπάνιο, αφού το ξύλο είναι υλικό που καταστρέφεται εύκολα.
Οι συνθήκες (έντονη υγρασία και απουσία οξυγόνου) που υπήρχαν στο σημείο εντοπισμού του, καθώς το όριο του σκάμματος γειτνίαζε με την κοίτη χειμάρρου, βοήθησαν στη διατήρησή του. Η εύρεσή του θεωρήθηκε από τους αρχαιολόγους ως μοναδική τύχη, καθώς το αρχαϊκό νεκροταφείο δεν έχει παντού την ίδια υγρασία.
Σύμφωνα με την τεχνική έκθεση που πήρε το «πράσινο φως» από τα μέλη του ΚΑΣ, προβλέπεται, μεταξύ άλλων, η σταδιακή αποκάλυψη του φέρετρου με μηχανικά μέσα και νερό, η ολοκληρωτική αφαίρεση του ιζήματος, η τοποθέτησή του σε ξύλινο νάρθηκα και στη συνέχεια σε δεξαμενή προσωρινής αποθήκευσης. Το φέρετρο, διαστάσεων 1,61 μ. μήκους, 0,77 εκ. πλάτους και πάχους από 3 ως 9 εκ., που βρέθηκε σχεδόν ανέπαφο δεν αποτελείται από διαφορετικά ξύλα, όπως είθισται, αλλά είναι μονόξυλο (δηλαδή προέρχεται από τον κορμό ενός δέντρου), που σώζει όλα τα στοιχεία του ξύλου, το δέρμα του, ακόμα και τους αυξητικούς δακτυλίους του.
Το σπάνιο αυτό εύρημα χρονολογείται στην αρχαϊκή εποχή (610-490/480 π.Χ.), όπως υποδηλώνουν τόσο η περιοχή εντοπισμού του, όσο και τα υπόλοιπα στοιχεία: ένα αρχαϊκό όστρακο αγγείου, που βρέθηκε δίπλα στο κεφάλι του νεκρού άνδρα νεαρής ηλικίας, αλλά και το επίπεδο της επίχωσης που ανακαλύφθηκε και ανήκει στην ίδια περίοδο. Αν και δεν έχει ερευνηθεί ακόμα, σύμφωνα με μια πρώτη εκτίμηση το φέρετρο ήταν δεύτερη χρήση του ξύλου, ενώ η πρώτη ήταν ίσως βάρκα.
http://aneksigita-fainomena.blogspot.gr/