 |
| Photo: Νίκος Λιολιόπουλος |
Μπαίνοντας χθες βράδυ στο twitter πέφτω αμέσως στο παρακάτω tweet:
«Βγάζουν τα τρακτέρ στους δρόμους αύριο οι αγρότες Θεσσαλίας κ Μακεδονίας. Βγάλτε και τα “αγροτικά” τζιπ, Καγιέν και BMW. Περισσότερα είναι!»
Πιστεύετε στ’ αλήθεια ότι κάπως έτσι είναι οι αγρότες; Αν ναι, επιτρέψτε μου να σας συστηθώ. Λέγομαι Νίκος Λιολιόπουλος, είμαι 40 χρονών, αποκλειστικά αγρότης και ζω στη Μελίκη
Ημαθίας. Δεν έχω την τύχη να έχω ούτε BMW, ούτε Καγιέν, ούτε καν ένα σύγχρονο τρακτέρ από αυτά που κάνουν μεν τη δουλειά σου απολαυστική, αλλά κοστίζουν πολλές δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Ούτε πολλά χωράφια έχω, τα περισσότερα τα νοικιάζω. Δεν έχω ούτε καν σπίτι, μένω σε ενοίκιο. Είναι πολλά αυτά που δεν έχω, δεν συστήνομαι εδώ όμως για να κλαφτώ λέγοντας τι δεν έχω.Θα σας μιλήσω αντίθετα για αυτά που έχω. Έχω λοιπόν κάμποσα χρέη στην ΑΤΕ (τώρα Πειραιώς) και σε άλλες τράπεζες, και έχω και μια υπέροχη οικογένεια γεμάτη ανάγκες που στοιχειωδώς καλύπτουμε. Και λέω καλύπτουμε, αφού έχω την σπάνια τύχη η γυναίκα μου να έχει σταθερή εργασία. Έχω ένα δύσκολο περιβάλλον εργασίας κάτω από τον καυτό ήλιο και μια ζωή στερούμενη από πολλά από τα αγαθά που απολαμβάνουν οι άνθρωποι που ζουν στις πόλεις. Έχω επίσης να αντιμετωπίσω μια πολύ συντηρητική κοινωνία, αυτή της ελληνικής επαρχίας που σε κάνει πολλές φορές να νιώθεις πως είσαι πίσω από τον κόσμο…
Νομίζετε πως είμαι σπάνιο είδος αγρότη, ή μεμονωμένη περίπτωση; Συγνώμη, αλλά γελιέστε. Αν κάνετε τον κόπο και επισκεφτείτε την περιοχή μου ή όποια άλλη αγροτική περιοχή θέλετε, θα βρείτε πολλούς σαν εμένα – οι περισσότεροι λίγο-πολύ σε αυτή την κατάσταση είμαστε.
«Και τα Καγιέν δεν υπάρχουν;» θα με ρωτήσετε. Υπάρχουν μερικά, δε λέω, λίγα μεν, αλλά υπάρχουν. Δεν ανήκουν όμως σε αγρότες σαν εμένα. Ανήκουν κυρίως σε ανθρώπους με δραστηριότητες που ονομάζουμε επιχειρηματικές, χωρίς να είναι μάλλον καθαρά γεωργικές. Είναι κυρίως αυτοί που τα κατάφεραν καλά πριν χρόνια, κυρίως με δραστηριότητες όπως διπλοζυγίσματα βαμβακιού, εξασφάλιση ψεύτικων δικαιωμάτων, εκμετάλλευση μαύρης φτηνής εργασίας, εικονικές αποσύρσεις ή ήταν πρόεδροι συνεταιρισμών. Τα ξέρετε αυτά τα πράγματα όλοι, νομίζω….
Τις τελευταίες μέρες, όπως θα μάθατε, γίνονται αγροτικές κινητοποιήσεις. Πολλοί θα σπεύσετε να πείτε πως είναι «μια από τα ίδια, αυτά που σας έχουμε συνηθίσει κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Ότι δεν έχουμε δουλειά και είπαμε να πάρουμε τα τρακτέρ μας να διεκδικήσουμε κανένα φραγκάκι επιπλέον. Οι περισσότεροι θα περιμένετε να εκνευριστείτε από το αμόρφωτο τσαμπουκαλεμενο ύφος των εκπρόσωπων μας ή από κάποια αστεία αιτήματά μας. Είστε απολύτως δικαιολογημένοι, έτσι κάναμε πάντα – ή ως πρόσφατα, τουλάχιστον.
Αυτή τη φορά, τα πράγματα άλλαξαν. Τα περισσότερα από τα αιτήματα μας είναι δίκαια, με πρώτο και καλύτερο αυτό της αναστολής της φορολόγησής μας για φέτος, αφού το κράτος αποδείχθηκε -όπως αναμενόταν- εντελώς ανέτοιμο, δημιουργώντας ένα νομικό πλαίσιο φορολόγησής μας στο πόδι γεμάτο ασάφειες, προχειρότητες αλλά και χοντρές αδικίες.
Θα καταφέρουμε αυτή τη φορά όμως με τις κινητοποιήσεις μας να πείσουμε την κοινωνία; Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα των εκπροσώπων μας. Μέσα από τις νέες μορφές διαμαρτυρίας (και σε καμιά περίπτωση κλείσιμο δρόμων), αλλά και τον νέο νόμο περί αγροτοσυνδικαλισμού που αφήνει σιγά-σιγά εκτός τους διεφθαρμένους συνδικαλιστικούς μας φορείς, ξεπήδησε μια νέα ομάδα συνδικαλιστών αγροτών οι οποίοι φαίνεται να μην έχουν καμία σχέση με τα συνηθισμένα, αυτά που σας είχαμε συνηθίσει. Πρόκειται για νέους ανθρώπους, με μόρφωση αλλά και ενημέρωση, που από τη διατύπωση των αιτημάτων και μόνο, μπορεί κάποιος να διαπιστώσει πως υπάρχει αλλαγή. Δεν λείπουν βέβαια και οι παραφωνίες μιας μικρής ομάδας συναδέλφων μας που γοητεύονται πολύ από το γυαλί, είναι συχνά εκλεκτοί καλεσμένοι των πρωινάδικων της τηλεόρασης μέσω λινκ, απευθείας από τα χωράφια, μάλιστα. Το χούι, βλέπετε, δεν κόβεται…
Θα μπορέσουμε, άραγε, οι αγρότες να δώσουμε στην κοινωνία να καταλάβει το μέγεθος του προβλήματος που αντιμετωπίζουμε και να αντιστρέψουμε το κλίμα που δίκαια έχει δημιουργηθεί όλα αυτά τα χρόνια εναντίον μας; Θα μπορέσουν οι νέοι εκπρόσωποί μας να αντισταθούν στην ευκολία του λαϊκισμού, στην πρόκληση της δημοσιότητας ή την πολιορκία από πολιτικάντηδες που έχουν συχνά τον τρόπο να σου προσφέρουν ανταλλάγματα κάτω από το τραπέζι;
Αυτό το στοίχημα δε θα το βάλω. Νο bet.