Δρ Σπ. Κιτσινέλης: "Όποιος έχει φιλοδοξίες να αρπάξει τις ευκαιρίες και να πάει στο εξωτερικό"

Πολλοί τον αποκαλούν, ο Έλληνας που "παράγει φως". Ο 37χρονος Δρ Σπύρος Κιτσινέλης, θεωρείται κορυφαίος ερευνητής - "μετρ", σε θέµατα ανάπτυξης καινοτόµων πηγών φωτός και πιστεύει ότι η εκλαΐκευση της επιστήµης είναι το "κλειδί" για την κατανόηση της.

Είναι υπεύθυνος για παγκόσµιες πατέντες πάνω στο φωτισµό (δύο στη Μ. Βρετανία, τέσσερις στην Ολλανδία και µία στην Ιαπωνία) σε συνεργασία µε τα µεγαλύτερα ερευνητικά κέντρα παγκοσµίως (όπως το Max Planck Institute), ενώ ειδικεύεται στη δηµιουργία νέων ακτινοβολιών που βρίσκουν εφαρµογή σε κάθε τοµέα της ανθρώπινης δραστηριότητας, από την Ιατρική (ιατρικά µηχανήµατα, χρήση φωτός σε θεραπευτικές µεθόδους κ.λπ.) µέχρι τη µελέτη του ∆ιαστήµατος.

Το NEWS 247 μίλησε μαζί του λίγες ημέρες πριν μιλήσει στο TEDx Academy.

Αν κάποιος/α έχει φιλοδοξίες τότε να αρπάξει την ευκαιρία και να πάει έξω. Η νοοτροπία σε χώρες όπως αυτές της δυτικής Ευρώπης και της βόρειας Αμερικής είναι πολύ διαφορετική. Εκεί ενθαρρύνεται ο πειραματισμός, ανοίγουν συνεχώς οι ορίζοντες και έχεις την αίσθηση ότι αν αγαπάς κάτι και είσαι καλός τότε δεν υπάρχει όριο στο τι μπορείς να καταφέρεις.

Στην Ελλάδα αυτές τις συνθήκες δύσκολα τις βρίσκεις. Η κυρίαρχη νοοτροπία στη χώρα μας δεν είναι αυτή της εξέλιξης αλλά του βολέματος και άρα του συμβιβασμού. Αυτό είναι το τίμημα της ασφάλειας αν και πλέον εν μέσω κρίσης ούτε αυτό δεν είναι εφικτό... οπότε η ανάγκη αξιοποίησης ευκαιριών έξω, έστω για λίγο καιρό, είναι ακόμα πιο επιτακτική.

Σε όλα τα πολιτικά κόμματα θα έλεγα πριν μιλήσουν για οτιδήποτε άλλο να εστιάσουν στο μεγαλύτερο και σημαντικότερο κεφάλαιο της χώρας που είναι οι εκπαιδευμένοι άνθρωποι. Η νέα γενιά με τα πολλά προσόντα και πτυχία που φεύγουν κατά συρροή, όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα.

Δεν θυμάμαι κάποιο κόμμα να μίλησε για τους νέους μηχανικούς, γιατρούς και επιστήμονες που φεύγουν και για κάποιο πλάνο ώστε να μείνουν και να αξιοποιηθούν.

Είναι περίεργο αυτό μιας και για μένα τουλάχιστον αυτοί οι άνθρωποι είναι η βάση της Ελλάδας που ονειρευόμαστε... μιας Ελλάδας  που θα αναπτυχθεί και θα καινοτομήσει. Είναι σαν να μιλάμε για το μεγάλο πρόβλημα των πυρκαγιών και να αδιαφορούμε για τις παραιτήσεις και την μετανάστευση των πυροσβεστών.

Σε κάθε χώρα έχω τις αναμνήσεις μου και τις φιλίες μου, από κάθε χώρα κάτι πήρα και άφησα ένα κομμάτι της καρδιάς μου. Συνολικά έχω περάσει εκτός Ελλάδος 13 χρόνια. Ίσως αν πρέπει να συζητήσω λίγο περισσότερο για μια από αυτές τότε θα ξεχωρίσω την Ιαπωνία διότι είναι τόσο διαφορετική από όσα ξέρουμε και από όσα μας είναι οικεία. Πρόκειται για έναν απίστευτο λαό.

Ασφάλεια, σεβασμός, αλληλεγγύη. Είναι έννοιες που νιώθεις ότι τις ανακαλύπτεις για πρώτη φορά όταν πας εκεί. Έζησα στην Ιαπωνία για 2 χρόνια όταν έκανα την μεταδιδακτορική μου έρευνα και από τότε συνεργάζομαι με το πανεπιστήμιο και πηγαίνω κάθε χρόνο περίπου για ένα μήνα όποτε νιώθω πολύ οικεία σε αυτή τη χώρα. Ήμουν εκεί τώρα τον Ιούλιο για 20 μέρες και επόμενο ταξίδι είναι προγραμματισμένο για τον  Ιανουάριο για να μείνω μερικούς μήνες.

Είναι και αυτό στα πλαίσια της ανάγκης που έχω για επικοινωνία. Συνήθως επικοινωνώ επιστημονικά θέματα αλλά πολλές φορές  νιώθω και την ανάγκη να επικοινωνήσω συναισθήματα και τις σκέψεις μου για τη ζωή. Η  ζωή είναι μια ισορροπία συναισθημάτων και λογικής, ποίησης και γνώσης. Ελπίζω ότι περπατώ πατώντας και στα δυο.

Το θέμα της πυρηνικής ενέργειας είναι μεγάλο και σηκώνει πολλή συζήτηση. Για παράδειγμα μια έκθεση του παγκοσμίου οργανισμού υγείας δείχνει ότι τα συμβατικά εργοστάσια παραγωγής ενέργειας είναι υπεύθυνα για εκατομμύρια θανάτους. Δεν έχει τόσο σημασία το αν εγώ είμαι υπέρ ή κατά μιας τεχνολογίας.

Ίσως σε κάποια εστιασμένη παρουσίαση να λέγαμε περισσότερα για το θέμα. Πιο σημαντικό θεωρώ το να γίνεται σωστή ενημέρωση και συζήτηση. Και όχι δαιμονοποίηση λόγω της παραπληροφόρησης και συναισθηματικών αντανακλαστικών.