Αν ήταν λάθος η πρόταση της Βραζιλίας, γιατί να είναι σωστή η «λύση» για την κρίση;

Εδώ και λίγες μέρες, χιλιάδες διαδηλωτές έχουν επιστρέψει στους δρόμους 135 πόλεων της Βραζιλίας – από την πρωτεύουσα Μπραζίλια ως το Ρίο ντε Τζανέιρο και το Σάο Πάολο – θέλοντας να υπενθυμίσουν τα αιτήματά τους για τερματισμό της διαφθοράς, καλύτερες μεταφορές, υγεία και παιδεία.

Μάλιστα, κατά την Ημέρα της Ανεξαρτησίας, στις 7 Σεπτεμβρίου, έγινε ευρεία χρήση δακρυγόνων, ενώ ομάδα δημοσιογράφων ψεκάστηκε με σπρέι πιπεριού, όταν διαμαρτυρήθηκαν επειδή ένας αστυνομικός σκύλος δάγκωσε έναν συνάδελφό τους.

Στην πρωτεύουσα, μετά τη διαδήλωσή τους κατά της διαφθοράς μπροστά στο Κοινοβούλιο, οι διαδηλωτές προσπάθησαν να σπάσουν το φράγμα των αστυνομικών και να κινηθούν προς το στάδιο Μενέ Γκαρίνσα, όπου διεξαγόταν ο αγώνας μεταξύ των

Γενικά, έχουμε και πάλι συγκρούσεις με την αστυνομία, τραυματισμούς και συλλήψεις, καθώς οι διαδηλωτές κατέστρεψαν υποκαταστήματα τραπεζών και πυρπόλησαν κάδους απορριμμάτων για να φτιάξουν οδοφράγματα.

Μήνες τώρα – και ενώ διαρκούν οι διαδηλώσεις στη Βραζιλία – περιμένουμε από τον ΣΥΡΙΖΑ να εκδώσει έστω και μια ανακοίνωση για τα γεγονότα που εκτυλίσσονται στη χώρα, την οποία μόλις τον Δεκέμβριο του 2012, μας παρουσίασαν (μετά την εκεί επίσκεψη του αρχηγού τους) ως επίγειο παράδεισο.

Τότε που μας έλεγαν πως η Βραζιλία κατάφερε να ακολουθήσει έναν «εναλλακτικό δρόμο» και από την κοινωνική κρίση στην οποία βρισκόταν οδηγήθηκε «σε μια συντεταγμένη δημοκρατική έξοδο από την κρίση, με αναδιανομή του πλούτου, αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας και παραγωγική ανασυγκρότηση».

Δεν είναι η πρώτη φορά που αναφέρομαι στο θέμα.

Η στάση, όμως, του ΣΥΡΙΖΑ, τότε, όταν δηλαδή μας διαφήμιζε το βραζιλιάνικό μοντέλο, και σήμερα, με την απόλυτη σιωπή του, είναι ενδεικτική.

Δείχνει δηλαδή την ευκολία με την οποία επιδίδεται είτε στην προπαγανδιστική πρακτική της πλημμυρίδας δηλώσεων, είτε στην προπαγανδιστική πρακτική της αποσιώπησης.

Προχθές, ο κ. Κώστας Ήσυχος, υπεύθυνος του ΣΥΡΙΖΑ για την Εξωτερική Πολιτική και Άμυνα, εξέδωσε ανακοίνωση σχετικά με την ενδεχόμενη επίθεση στη Συρία, αναφερόμενος στις επικοινωνιακές επιδόσεις του Ομπάμα, προκειμένου, όπως αναφέρει, να δικαιολογήσει το αδικαιολόγητο.
Σωστά. Έτσι, άλλωστε, γίνεται πάντα όταν προετοιμάζεται ένας πόλεμος.

Αλλά μήπως θα μπορούσε να μας πει κάτι και για την Βραζιλία;

Διότι αποδείχθηκε πως τα πράγματα δεν ήσαν ακριβώς έτσι όπως μας τα περιέγραφαν – με τον ίδιο τον υπεύθυνο εξωτερικής πολιτικής να υποστηρίζει πως ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ στη Λατινική Αμερική είναι… «γκολ με φαντασία που δεν το περιμένει ο αντίπαλος»!

Θα πει, βέβαια, κανείς: Εδώ ο κόσμος καίγεται με τη Βραζιλία θα ασχολούμαστε;

Σωστά. Αλλά τότε, γιατί ασχοληθήκαμε με τα λατινοαμερικάνικα πρότυπα τον Δεκέμβριο του 2012 και τον Ιανουάριο του 2013;

Και επιπλέον: Έχει σημασία να μας πουν αν είχαν δίκιο ή όχι για εκείνο το μοντέλο που για μήνες μας διαφήμιζαν.

Όχι επειδή πρέπει σώνει και καλά να υποχρεωθούν να αναγνωρίσουν το λάθος τους.

Αλλά επειδή, αν έκαναν λάθος όταν προέβαλλαν τη λύση της Βραζιλίας, μπορεί να κάνουν λάθος και τώρα που μας προβάλλουν τη «λύση που θα αποδεχτούν οι δανειστές»…